Schoonheid
Door een post van Moniq werd ik aan het denken gezet. Dat wil zeggen, ik wil eigenlijk uitgebreider reageren op haar artikeltje dan redelijkerwijs mogelijk is in reactie op haar eigen site. Waar gaat het over? Nou klik hier en lees het stukje even. Misschien moet je dan ook nog even deze lezen.
Hoewel, naar mijn mening, Moniq helemaal niet de intentie had om een discussie te beginnen over schoonheid, meenden veel lezeressen hier toch een opmerking over te moeten maken. Naar mijn mening, zeg het me als ik me vergis, wilde Moniq alleen maar aangeven dat ze in staat is een flirt als een flirt te zien.
Hoe dan ook, de discussie is wat mij betreft dan nu ook gestart. En ik zou het dan niet zozeer over schoonheidsidealen willen hebben als wel over het feit dat we ons, kennelijk, laten beperken in onze vrijheid door schaamte. Schaamte die wordt veroorzaakt door vermeende ideeen van anderen. Een aantal lezeressen van Moniq geeft aan zich te schamen voor haar eigen lichaam. Even afgezien van het feit dat ik dit per definitie klinklare onzin vind wil ik stilstaan bij de vraag waar de schaamte vandaan komt. Is het niet zo dat we, dag in dag uit, geconfronteerd worden met het schoonheidsideaal? Door advertenties, TV-programma's, websites en ga zo maar door?
Gisteravond, na het voetballen, zapte ik langs Veronica. Veronica's lekkerste. Op een 'idols' -manier worden jongens en meisjes ten overstaan van duizenden (er zullen toch geen miljoenen kijkers zijn toch?) afgebrand vanwege te kleine borsten, te grote tanden, een lelijke lach (!).
Hoeveel kan een mens verdragen en een positief zelfbeeld houden?
Hoe weinig is nodig om je in een kleedkamer te schamen voor je eigen lijf?
Het is natuurlijk allemaal behoorlijk retorisch. En ik weet ook wel dat dit fenomeen niet sinds gisteren bestaat. Ik zou het alleen zo mooi vinden als we ons af en toe eens zouden dwingen zélf na te denken. Laten we eens proberen het mooie en positieve van een ander te zien. Wellicht dat we dan ook in staat zijn ons zelfbeeld ten positieve bij te stellen.
2 opmerkingen:
Ik las pas een citaat van iemand. Hij riep op eens rustig op een terrasje te gaan zitten en de mensen om je heen te bekijken, en daarbij te proberen al die mensen te zien als perfect. Het is erg moeilijk.
Ik kom hier toevallig terecht, nou, toevallig...uit nieuwsgierigheid heb ik een link op Lex's blog aangeklikt.
Vinden jullie het goed dat ik over dat citaat dat Moniq aanhaalt wat dump hier?
Ach, wat vraag ik ook dom, ik doe het gewoon.
Draai dat citaat eens om: Ga eens rustig op een terras zitten en de mensen om je heen bekijken, en daarbij zie je de mensen als imperfect(!!).....
Perfectie, hoe graag we het ook nastreven bestaat niet. Perfectie wordt tegenwoordig beschouwd als éénheidsworst. Allemaal rechte, oogverblindende witte tanden, cups B of C of nóg groter, slanke tailles en/of wasbordjes, enzovoort. Dit beeld wordt ons 'aangepraat', veelal voor financieel gewin. Er varen er tenslotte velen wel bij. Sportstudios, tandartsen, de 'slankheidsindustrie'met hun pilletjes, poedertjes en anderszins artikelen.
Ik ben van mening dat wanneer deze zogenaamde "imperfectie(s)" weer als normaal beschouwd gaat worden, je de mensen dán pas weer als perfect kunt zien.
Dan klopt de bovenstaande citaat. Ga er eens rustig voor zitten, bekijk de mensen en zie ze als perfect.
Wie nog het aangepraatte "perfectiebeeld" blijft zien, kan niets anders zien.
En eigenlijk is de woordvoering van bovenstaande citaat niet juist. Beter was het geweest om het woord 'perfect' te vervangen door 'natuurlijk'.
Dan ga je al heel anders kijken.
Een reactie posten