Pffff

Eindelijk!

Na een aantal maanden als zigeuner te hebben geleefd, afhankelijk te zijn van de goodwill van vrienden, familie en collega's, woon ik nu eindelijk in mijn eigen huisje. Zij is ook meegekomen! Ja echt. Het zag er lang naar uit dat we gingen "latten", maar dat is niet het geval. Vanaf dag 1 wonen we samen in het nieuwe huis, vlak bij de grote stad.

Mijn hele leven heb ik me voorgenomen nooit in de Randstad te gaan wonen. Als echte Drenth moest ik niet zoveel hebben van al die drukke poeha in het westen. Ik werk natuurlijk alweer bijna 8 jaar in Utrecht, maar dat is anders. Ten eerste heb ik nog niet zoveel idee van de Randstad als ik in Utrecht ben (het is net alsof die stad gewoon lekker nuchter is gebleven terwijl de hectiek eromheen alleen maar toenam) en daarnaast: werken is niet hetzelfde als wonen.

Nu dus vlak bij de grote stad.
Wel in een klein stadje in de buurt. Vanuit mijn huis ben ik lopend binnen 10 minuten in de polder met een heerlijk uitzicht en best veel rust. Je moet wel de vliegtuigen voor lief nemen, maar dat went verbazend snel.

De afgelopen weken ben ik (zijn we) druk bezig geweest met klussen en inrichten. Zoals het zich nu laat aanzien zal ik daar ook nog wel een tijdje mee bezig zijn. Het is echter absoluut geen opgave. Lekker opnieuw beginnen, je eigen plekkie. Erg clichee, maar ook erg waar.

Tussen de bedrijven door ook maar geprobeerd mijn internetaansluiting te regelen. Dit gaat helaas nog niet echt van een leien dakkie. Overstappen op UPC blijkt toch echt die problemen met zich mee te brengen die je al jaren van veel van hun klanten hoort. Ik hoop dat jullie me het kunnen vergeven dat ik niet zo regelmatig schrijf...