Dag

Oké, nu gaat het echt gebeuren.
Ik pak nog een paar uurtjes slaap.
Daarna gooi ik alle spullen in de auto en
Vertrek

Ik zal jullie missen.

Tot later!

Dag en nacht

Zo moeilijk als het 's ochtends is om op te staan, zo moeilijk is het 's avonds om naar bed te gaan.
Mmm, dat rijmt. En dat was niet de bedoeling.
Nou ja, hoe dan ook: mijn dag-ritme (nacht-ritme?) is al jaren naar de k!@ten. Als kind vond ik het al fijn om 's middags even een tukkie te doen. Als mijn moeder me niet wakker maakte sliep ik gewoon door tot een uur of tien 's avonds! En dat is nooit veranderd. Vanaf een uur of één 's middags begin ik slaperig te worden. Het maakt niet uit waar ik ben, zelfs op mijn werk slaat de slaap toe. Daar kan ik er helaas niet aan toegeven, maar als het kon...

Nu in mijn vakantie geef ik er aan toe. Vooral nu het weer zo lelijk is slaap ik de hele middag. Om half vijf wordt ik wakker om te koken (dat wil ik voor geen goud missen) en na de afwas val ik op de bank in slaap. Om een uur of tien 's avonds ben ik weer wakker. Klaar wakker. En dan beginnen mijn eindeloze speurtochten op het wereldwijde web. Ik ontmoet mensen, chat links en rechts wat, hou mijn weblog bij (voor zover dat mij is gegeven), reageer op andere blogjes. Eigenlijk kun je best zeggen dat dit surfen voor een groot deel mijn vroegere uitgaansleven heeft vervangen.

Gelukkig heb ik aardig wat vrienden in Utrecht. En, ondanks dat gesodemieter met die trap, is Utrecht een perfecte stad om uit te gaan. Daar kunnen Groningen en Enschede (beide best belangrijke steden in mijn leven) echt niet tegenop! En, om heel eerlijk te zijn, heb ik dat stappen echt nodig om af en toe weer terug te komen op deze wereld. Zo af en toe lijkt het er toch wel heel erg op dat ik in een droomwereld (!) leef en heel zelden een stapje durf te zetten in de echte wereld.

Nog één dag en dan ben ik onderweg naar zuid Frankrijk! Daar waar het nu nog wel mooi weer is! In de omgeving van de Camargue. Ondanks het feit dat ik in een zeer toeristische plaats zal zijn hoop ik veel te zien van de mooie natuur en cultuur. In tegenstelling tot voorgaande vakanties zal ik dit keer wel mijn laptop meenemen. Als het mee zit zal ik jullie vanaf hier op de hoogte houden van mijn vakantie. Maarja, je moet wel onthouden dat wij Nederlanders ontzettend verwend zijn met ons internet. Reken er niet op dat ik daar ook zo makkelijk het net op kan!

Maar goed, het is nog niet zover. Eerst deze nacht nog en donderdag en donderdagnacht (raar woord).

Schokkend

Best wel lachwekkend: aardbeving in Groningen! Met Siddeburen als episch centrum! Wel erg toeschietelijk van de NAM dat ze direct zeggen de schade te zullen vergoeden. Dat is iets anders dan de houding van de gemeente Utrecht. "Het is nog niet duidelijk wie de eigenaar van de trap is", aldus de burgemeester van Utrecht. Wat de echte oorzaak is geweest zal nog moeten blijken maar op enig moment lazert de hele trap met iedereen die erop staat naar beneden. Zwaargewonden, voor zover ik weet nog één persoon op de intensive care. Gelukkig bleek vandaag dat de gemeente wel degelijk de eigenaar is. Maar ik vraag me toch af: waarom moet het toch zo moeilijk gaan? Wat is het dat ons weerhoudt menselijk te zijn?

Tot slot nog even dit: het is echt gebeurd, ik ben er voor gewaarschuwd, maar het is gebeurd. Eindelijk vakantie en ik weet niet wat ik met al die tijd moet doen. Help?!

Comentaartjes

Hmmpf.

Na een nacht en een dag van afwezigheid keek ik vanmiddag met meer dan gemiddelde belangstelling naar mijn eigen weblog. Die ene op mijn eigen pc bedoel ik. Zou er iemand gereageerd hebben?

Niemand.

Op deze blog zag ik dat "ikke" gereageerd had. En verder niet.

Nou sprak ik "ikke" eerder deze avond. Had wel gereageerd.
Maar ik heb niets gezien!

En toen begon het te dagen...

Ik had ingesteld (niet uitgezet) dat ieder commentaartje door mij gemodereerd moet worden.

Dames, Heren: Heel erg bedankt voor jullie succesvolle deelname aan mijn experiment!
Echt, stel ik ontzettend op prijs!

Het is de bedoeling dit experiment een vervolg te geven maar ik denk dat dat pas volgende maand zal zijn ivm mijn vakantie.

Nogmaals: bedankt!

Experiment geslaagd

Oké, het werkt.

Nu niet meer want ik heb hem uit gezet.

Yes!

Vandaag was de eerste dag van mijn vakantie.
Heerlijk uitgeslapen en op mijn gemakkie ontbeten en de krant gelezen.

Vandaag ook mijn server aan de praat gekregen.
Tijdelijk, bij wijze van experiment, kun je hier klikken. je komt dan in een andere weblog terecht (als het goed is).

Wil je alsjeblieft een berichtje achter laten zodat ik kan zien dat het werkt?

De volgende blog is weer normaal, beloof ik, misschien.

One down, one to go...

Weer een dag van weinig doen.
Van de acht uur heb ik er misschien een nuttig besteed voor de baas. De rest was voor mezelf wel nuttig, op zijn minst leerzaam.

Zo heb ik geleerd dat het ongeveer een half uur van je tijd kost om, zonder ook maar een cent uit te geven, een webserver "up and running" te hebben met daarop je eigen weblog-omgeving. Nee, jullie kunnen het nog niet aanschouwen, daar is mijn kabelprovider niet zo blij mee.

Ik leerde ook dat ik nog redelijk veel vakantie-uren over had. Dit resulteerde onmiddellijk in het verlengen van mijn vakantie naar vier weken.

Goed, nu nog even in het hotel. Morgen nog een dagje en dan is het echt zover: VAKANTIE!!!

Nee, ik stop nog niet direkt met bloggen. Dat duurt nog eventjes.

Droogte

Juli was nog nooit zo warm.
Juli was nog nooit zo droog.

Eigenlijk vond ik het wel prima. Ok, het werd me op enig moment wel een beetje te heet, maar over het algemeen moet ik zeggen dat ik wel in mijn "element" was...

Vanmiddag hield ik, heel decadent, mijn siësta. Op de bank deed ik mijn uiterste best in slaap te vallen. Ineens: drup!
Drup?
Drup!

Lang verhaal over dakramen, lood, balken en zeiknatte computers, routers, monitor...

Zucht.

Buiten aanschouwde ik het volgende tafereel:
(heb met photoshop de foto wat lichter moeten maken, vandaar zo korrelig). Alle struiken en bomen die je hier ziet zijn géén waterplanten...
Vanwege de regen heb ik ruim een meter van mijn tuin moeten afstaan aan de gemeentevijver.

Het heeft wel wat, al dat water. En toch zou ik willen dat het juli was...

Puf?

Eigenlijk zou ik me moeten schamen. Eigenlijk doe ik dat ook wel een beetje. Het is beschamend zo weinig als ik schrijf. Ik heb het dan niet alleen over mijn weblog, ook het schrijven van korte stukjes proza of gedichten schiet er helemaal bij in. Eigenlijk is te constateren dat het weer mis is sinds ik weer naar mijn werk ga.

Ruim een half jaar geleden riep ik nog dat mijn leven definitief anders zou zijn. En nu? Nu ben ik weer op die plek waar ik ruim anderhalf jaar geleden ook was. Het enige verschil is dat ik nu het idee heb dat het vast wel weer eens beter zal worden. Tsja, wie hou je dan voor de gek?

Wat is het toch dat de sleur uiteindelijk weer wint? Is het de weg van de minste weerstand wellicht? Ik bedoel: je hebt toch de nodige verantwoordelijkheden? Zaken als "brood op de plank"? Het is toch allemaal niet zo simpel?

Ach wat, natuurlijk is het zo simpel. Het leven is zo moeilijk als je het zelf maakt.
Behalve afgelopen zondag.

Na een maand van droogte en zon werd Nederland afgelopen zondag verblijdt (?) met een enkele regen- danwel onweersbui.
Juist op tijd ontdekte ik dat het dakraam van de slaapkamer nog open stond.
Een weinig te laat merkte ik dat ook het raam van de rommelkamer nog open stond.

In die kamer bevond zich de router.
Routers kunnen slecht tegen water.
Ik kan slecht tegen routers die niets meer doen.
Wat voelde ik me afgesloten!

O, wat ben ik verslaafd aan dat internet!