Wembley

Hieronder een deeltje van het boek "Wembley" geschreven door Richard Osinga. De manier waarop dit boek op het internet gepubliceerd wordt spreekt mij zo aan dat ik er graag aan meewerk. Als je ook mee wilt doen, klik dan op "Doe mee" onder het artikeltje.

Dit is fragment nummer 92 van het boek "Wembley" van Richard Osinga.

Sambal en pindakaas

Het is vertrouwd. De donkere weg, de lichten van de auto's, de regen in het kanaal. Halverwege stopt de bus en stapt er iemand in of uit. Dan trekt de bus weer op en rijdt verder naar Haarlem. Ook het industrieterrein kent geen geheimen meer voor me. Ik ken de grijze hallen, de lege straten, de vrachtwagens op de parkeerterreinen.
Als Djembé, Manu, Charlus of Figo me konden zien: Wembley, op weg naar zijn werk. Wembley, die nooit naar school ging, Wembley die nooit een baan had. Wembley, die nooit iets anders deed dan voetballen.
In een plastic zak heb ik sneden van het brood dat men hier eet. Ik heb zacht, wit brood gekocht bij de bakker, want dat doet me denken aan thuis. Ik heb er sambal op gesmeerd, het is goedkoop en het smaakt goed. Wit brood met sambal, het is het beste dat Nederland te bieden heeft.
Als ik de sambal proef denk ik aan mijn moeder. Mijn moeder kon de beste hete saus maken van de hele wijk. Mama is overleden tijdens het wk in Italië. Ik was nog klein, zo klein dat ik me weinig van haar herinner. Wat ik me herinner, zijn kleine dingen; de smaak van haar hete saus, de geur van haar zweet als ze de maniok had gestampt, haar lach als mijn vader thuiskwam en de frons boven haar ogen als ze boos was omdat ik gespijbeld had.
Mijn moeder was al twee weken ziek, maar ze kon niet ophouden met werken. We leefden van wat zij verdiende als kokkin. Ze was elke dag zieker. Ze zweette aan een stuk, maar haar zweet rook niet hetzelfde. Het was een zure geur, ze zweette ziekte, ze rook al naar de dood.
's Avonds kwam de marabout. Hij sprak zachtjes in een taal die ik niet verstond. Hij vouwde stukjes papier en deed ze in kleine leren enveloppen. Hij duwde met zijn duim op mijn moeders voorhoofd.
De volgende ochtend was ze dood.

Naar het begin - Doe mee - Lees verder >>

Van alles...

H. vroeg me vorige week haar ziek te melden. Die boodschap is bij haar baas nu nog niet aangekomen. Rust krijgen is er niet echt bij dus. Niet lang na dit verzoek van H. belde "ikke" met de mededeling dat-ie met zijn vriendin op vakantie ging. De vorige was alweer drie (3!) weken geleden, vandaar. Ook niet voldoende rust dus.
Problemen met M., vriendin van H., op een goede manier opgelost. Echoot nog wel na in mijn hoofd. Heeft veel energie gekost. Tijd voor rust dus.
Ma belde: "Geobsesseerd, ik weet niet of het iets betekent, maar is leuk voor je weblog!"
Hij staat er ma.

Rust.

Verbod op MSN-taal?

Met groeiende verbazing lees ik hier [klik] dat er in de provincie Groningen 4 scholen zijn die een verbod op MSN- en SMS-taal willen.
Taalverloedering en digitaal pesten worden als argumenten aangevoerd.

Mmmm. Taalverloedering. En welke taal wordt dan verloederd? Het Nederlands?
Veel mensen, en vaak zijn het taalfanatici, vergeten waar taal eigenlijk voor dient. Taal is een communicatiemiddel. Ook niet meer dan dat. De MSN-taal en SMS-taal wijken in veel opzichten behoorlijk af van wat de meesten als gangbaar Nederlands beschouwen. En dat is misschien ook wel het hele punt: het is geen Nederlands!

De talen die voor MSN en SMS zijn ontstaan vanuit armoede. In de begintijd, en voor sommigen is dat nog steeds het geval, kostte iedere byte geld. Hoe meer tijd je online besteedt, hoe meer geld het je kost. Dit schept een noodzaak tot snel en kort communiceren. Termen als ihvj en iwjnmk (resp. ik hou van je en ik wil je nooit meer kwijt) zijn in eerste instantie uit bittere noodzaak geboren. Daarnaast, en dat geldt de laatste tijd steeds meer, creeeren deze afkortingen, deze voor veel volwassenen onbegrijpelijke termen, een soort van privacy!

Meesters en juffen, leraren, vaders en moeders willen graag weten wat er gebeurd tussen de tieners. Graag willen we met zijn allen grip houden op de situatie. Nou, vergeet dat maar. Hier [klik] valt te lezen dat de achterstand van de gemiddelde leraar op zijn leerlingen als het gaat om ICT-kennis niet meer te overbruggen is.

Persoonlijk denk ik dat veel volwassenen, beter nog: veel opvoeders het verkeerde probleem willen oplossen. Taalverloedering geldt als argument, evenals digitaal pesten. Op zich legitieme redenen om iets te doen lijkt me. Maar is het werkelijk zo dat we dit voorkomen door het te verbieden?

Ik heb het idee dat we de oplossing van dit alles iets dichter bij onszelf moeten zoeken. Als wij niet in staat zijn onze kinderen fatsoen en normbesef bij te brengen, moeten we dan onze kinderen straffen voor excessen als digitaal pesten? Lijkt me niet. Juist hierom wil ik iedereen oproepen om toch vooral weer te communiceren met de kinderen. En dan heb ik het niet over preken, maar over luisteren.

Het zou me niets verbazen als wij daar iets van opstaken!

(O ja, als we het dan toch over taalverloedering hebben: Trouw plaatste dit stukje [klik] dat volgens mij wel een beetje aansluit...)

Rita toch...

Ik ben de tel een beetje kwijt. Volgens mij is het nummer vijf. Maar het zou ook best zes kunnen zijn. Mijn verbazing is er niet minder om; het kabinet bestaat nog steeds.

Om half twee vanacht schrok ik wakker. Op de bank. De derde termijn was gaande. Ik had er geen zin meer in. Het is wonderlijk hoe politici langs elkaar kunnen kletsen. Over ruimte in een wettekst. Over wat nu jurisprudentie is en een toelichting. Blablabla.

Rita gaat het nog eens doen. Het onderzoek. De constatering. Zou Ayaan hier iets mee kunnen of willen? Of laat de situatie voor Ayaan geen ruimte om iets te kunnen of te willen?

De VVD heeft wat mij betreft nog meer gezichtsverlies geleden dan bij de gemeenteraadsverkiezingen. Verdonk zou het logischerwijze nu wel kunnen vergeten binnen de VVD. Maar, het blijft de VVD. Je weet het maar nooit. Bos kreeg veel bijval bij zijn pleidooi voor een menselijker integratie- en naturalisatiebeleid.

Het wordt nog leuk in de aanloop naar de verkiezingen!

... zo asociaal nog niet...

De volledige titel van het krantenartikel was "Nederlanders zijn zo asociaal nog niet". Hoewel ik het hier helemaal niet wil hebben over dat artikeltje wil ik je best melden dat dit artikel in Trouw van woensdag 10 mei 2006 staat.

Als ik het dan niet over dit artikel wil hebben, waar dan wel over? Welnu, heel voor de hand liggend, over "De Nederlander". Even afgezien van de vraag of De Nederlander wel bestaat moet ik constateren dat ik toch zeer herhaaldelijk teleurgesteld wordt door mijn medemens. Nu heb ik het afgelopen jaar veel aan zelfreflexie (onthouden voor scrabble) gedaan dus kom niet bij me aan met: "blijf bij jezelf, leg het niet bij een ander".

Juist die mensen die ruim 3 jaar geleden over waarden en normen begonnen te zeuren, juist die mensen die ons leerden door een zure appel heen te bijten alvorens we van het zoet konden genieten, juist die mensen #$%^$#@$!!!

Goed, ademhalen. Rustig blijven.

Collega F. komt uit een Islamitisch land. Hij kent de Islam. Hij is er mee opgegroeid. F. vertelt mij dat hij het extremisme niet begrijpt. Dat zij kennelijk een andere Koran hebben dan hij. Ik leg hem uit dat ook het westen extremisten heeft en dat ik daarmee niet alleen op de moordenaars van Fortuyn of Van Gogh doel. Wij hebben ook nog gemeenschappen waar vrij bekrompen wordt gedacht. Dan heet het echter conservatisme. Dat deze mensen ook de bewegingsvrijheid of de vrijheid van meningsuiting van anderen beperken danwel veroordelen komt nooit ter sprake. Dat is nou eenmaal zo.

Ondertussen de openbaringen van leugentjes om bestwil. Haar besluit om in de VS te gaan werken is versneld genomen vanwege de comotie die in Nederland is ontstaan na de uitzending van Zembla. Typical.

De jeugd groeit op met internet. Blijkens een nieuwsberichtje ben je verslaafd aan internet wanneer je meer dan 16 uur per week "online" bent en dat eigenlijk niet wil minderen. Hmmm.

De chatbox blijkt niet alleen medium voor pesten maar brengt de jeugd zowaar dichter bijelkaar. Juist door het feit dat ze zich anders voor kunnen doen krijgen ze de ruimte open te staan voor andere culturen en religies.
Krak.

Ik oordeel niet, ik verwonder me slechts.
Hoe meer ik denk mijn doel voor ogen te hebben, hoe meer ik het gevoel heb de weg kwijt te zijn.
Help?

Een dag

Collega S. vind het nodig teringherrie aan te zetten (Dirk D En De Driebubbele Discomoord). Had het nog nooit eerder gehoord. Ik was best gelukkig.
Onderwijl discussieren we over hoeveel procent van de kinderen niet van de vermeende vader zijn. 1 op 10 blijkt. Collega F. is druk doende met een concentratievragende klus. De klus blijft vragen, hij kan het niet geven. Ondertussen speel ik maar met een stressbal. Nou ja, bal? Blijkt een marketingding van een of andere automatiseerder. Grmpf. En buiten, buiten blijft de temperatuur op lopen. De zon schijnt niet fanatiek maar warm is het wel. Maandag leerden we dat de verwarming niet werkt in het pand te IJ. Vandaag ontdekten we dat we niet over airco beschikken.
Via Catholic girl komen we bij Crew slut, beide van Frank Zappa. Tsja.

Theo heeft al tijden niet meer van zich laten horen. Via via weet ik dat het allemaal wel goed zit. Maar ach, het is fijner om dat van hem zelf te horen.

Ondertussen weer terug in het hotel.
De warmte is een beetje verdwenen. De geluiden van de mensen op het terras geven me toch dat beetje vakantiegevoel waar ik naar verlang.
Hoewel ik eigenlijk aan de studie moet, weet Ned 3 mijn aandacht te trekken met een documentaire over de relatie tussen mens en aap. Ik vraag me af of ik misschien toch beter psychologie had kunnen studeren. Ach wat, dat doen we later!

Nog even aan de bar gezeten, paar pilsjes gedronken. Het was ongezellig en de barman gaf aan vroeg te willen sluiten. Het is dus eigenlijk zijn verdienste dat ik zo vroeg in bed lig.

Vakantie?

Het weer doet eindelijk wat de gemiddelde nederlander wil en schoolgaand Nederland heeft vakantie. Ondanks mijn studie behoor ik niet tot die groep en mag ik hier overnachten. 4 nachten. Ik klaag niet hoor, eigenlijk heb ik het daar best naar mijn zin. Overdag werk ik in de buurt en hoef dus maar eventjes te rijden om op mijn werk danwel in het hotel te kunnen zijn. Daardoor heb ik extra veel tijd om aan mijn studie te werken. En de makers van dit blonde vocht helpen me daarbij. Maar van vakantie kan dus geen sprake zijn.