Google wikt en beslist
Jihad wordt gevoed door internet
En Brikaer boekt zijn dag digitaal
Als je dit nu samenvat kom je eigenlijk
tot de conclusie dat naamloze vennootschappen
besluiten welke dagboeken voeding zijn
voor de komende terroristische aanslagen.
Grmpff. Is natuurlijk veel te kort door de bocht.
Mijn spruiten smaken vanwege magnetron niet
Brikaer slachtoffer van technologische vooruitgang?
Jazeker!
Alweer een gedichtje gepubliceerd! In een vorige blog heb ik het gedichtje hier reeds geplaatst, maar nu is het ook op nederlands.nl te lezen. Klik op voorgaande link en geef jouw mening!
Whoehahaha!!
Hé, psst: ik heb IE 7 geïnstalleerd!
Ja echt! De Beta 2 preview van het net geplukt (en wel hier) en geïnstalleerd.
Ik wist dat ook IE 7 met tabs zou werken. En ik wist ook dat deze browser niet helemaal zou voldoen aan de W3C-normen. Maar dat het zó erg zou zijn...
IE 7 toont deze blog op exact dezelfde wijze als IE 6.
En met alle respect: dat is fout!
Nu ben ik ook nog in het bezit van een ander site. Die site was alleen met FireFox leesbaar. Ik had goede hoop dat ook IE 7 deze site fatsoenlijk zou tonen. Maar ook op dit punt kan ik alleen maar verbaasd schaterlachen.
Werkelijk: wat een arrogante prutsers daar bij M$ !!!
Zo, en dit is voorlopig het laatste dat ik schrijf over de nerdclub van Bill Gates.
Voor de tweede dag ben ik vandaag bezig geweest met het uiterlijk vertoon van mijn weblog. Jullie weten ondertussen dat ik een voorstander ben van FireFox. Mocht je deze weblog nu in IE bekijken, doe me een lol en installeer ook eens Firefox. Het kost je niets, en je hebt weer volledig controle over het surfen!
Lichamelijk gezien, qua spieren en botten zeg maar, ben ik niet de meest flexibele persoon. Mentaal daarentegen, gaat het me wel wat beter af. Gelukkig maar, want ik bevind me in een onmogelijke spagaat.
Het bedrijf waarvoor ik werk is behoorlijk Microsoft georienteerd. Als ik advies uitbreng aan klanten, wordt van mij verwacht dat ik dan ook voor Microsoft het evangelie predik.
De afgelopen uren heb ik de euvele moed gehad de template van mijn weblog aan te passen. En het ging wonderwel steeds beter. Langzaam maar zeker kreeg ik, met hulp van w3schools, in de gaten hoe de CSS nu eigenlijk in elkaar zit. De kleuren werden beter, de lettertypes en nu werd het tijd voor wat plaatjes...
Ook de plaatjes (in dit geval voor in de achtergrond) kwamen tevoorschijn.
En toen gebeurde het.
Ik bedacht me ineens dat er nog een andere browser bestaat: Microsoft IE!
Het verschil tussen IE en mijn eigen browser was verschrikkelijk. IE toonde nagenoeg niets. De code voor de achtergrondkleuren werd absoluut niet verwerkt. En ja, natuurlijk wist ik meteen waar het aan lag:
Hoewel IE, nog steeds, de belangrijkste browser in de wereld is, is het ook de browser die zich absoluut niet aan standaarden houdt. Firefox daarentegen volgt de standaarden zoals vastgelegd in het W3C (world wide web consortium).
Ik zou graag iedereen willen aanraden toch vooral over te stappen op Firefox. Het is waar dat straks, in de tweede helft van dit jaar, IE 7 wordt uitgebracht maar ook die voldoet niet aan de W3C-normen (wel meer dan nu, maar nog niet volledig).
Persoonlijk voel ik mezelf toch weer behoorlijk naief en dom. Ik verzuimde vroegtijdig te testen hoe de blog in IE toont. En toch zal ik IE promoten bij de klant...
Er wordt op dit moment onderhoud uitgevoerd op deze weblog. Excuses voor het ongemak.
Ben er wel weer klaar mee eigenlijk.
Tijdens het reintegratietraject is mijn reisafstand ter sprake gekomen. Het is natuurlijk zo dat ik zelf heb gekozen om daar te wonen en hier te werken. En vanwege auto van de zaak heb ik nooit bedacht dat het ook anders kon. Natuurlijk, ik zou kunnen verhuizen. Maar is een reden waarom ik daar woon. Aan de foto in mijn vorige blog kun je een deel van de reden herkennen. Dus dan maar heen en weer reizen.
Nu is er in de afgelopen jaren wel wat veranderd. Van ruim een uur reizen ben ik naar ruim twee uur gegaan. Nederland deed er 6 jaar over om zo vol te raken. Als deze trend doorzet hoef ik over een jaar niet meer te vertrekken. Het rijden alleen zou al 6 uur van mijn dag consumeren. Een 40-urige werkweek zou dan 64 uur van mijn tijd kosten.
Mijn baas heeft bedacht dat het wellicht handig is om mij in een hotel te stoppen. Vlak bij de zaak. Ik vind het wel aardig eigenlijk. Alle rust en 8 uur minder rijden per week.
Het onderstaande gedichtje heeft wellicht enige inleiding nodig. Het afgelopen jaar ben ik een beetje uit de roulatie geweest. Door allerlei omstandigheden zag ik het niet meer zo zitten. Voor zover ik dat kan beoordelen ben ik best wel diep gegaan. En juist dat had ik kennelijk nodig. Het was tijd voor mij om te ontdekken wat nu werkelijk belangrijk is in het leven. En, hoe gek dat ook mag klinken, dat bleek niet een dure auto te zijn!
Alle gekheid op een stokkie: met dit gedicht neem ik afscheid van een moeilijk jaar. Ik kan je niet beloven dat ik er niet meer over zal schrijven, maar toch is dit een afscheid. De foto is zondag 26 maart 2006 gemaakt bij de naburige schaapskooi. Er begint altijd een nieuw leven!
Jarenlang op zoek
Kennis zonder weten
Zoveel geleerd
En nooit wat opgestoken
Door onmacht en verbijstering
De touwtjes niet in handen
Ongeloof en pijn
De wens niet langer te leven
En op dat moment
Bezit is het enige dat je hebt
Kom je tot de conclusie
Ooit wordt het weer lente!
Je verzint het niet! Pas bij de onthulling van het gedenkteken wordt een wel heel prominente spelfout ontdekt... klik hier
...is ver te zoeken. Heb het al eerder gezegd, het gaat waarschijnlijk goed met me. Een beetje schrijver lijdt. En om de een of andere reden ben ik daarmee gestopt :).
Ik zal mijn best blijven doen, maar vandaag (gisteren) heb ik echt niets behoorlijks te schrijven.
Sorry :(
Ben een beetje aan het experimenteren met de layout. Laat me weten wat je er van vindt. En als je goed bedoelde adviezen hebt, hoor ik ze ook graag!
Nu ga ik naar bed, welterusten!
Je hebt van die momenten. Dagen ook. Soms zelfs weken.
Tijden dat je niet weet wat je nu moet schrijven. En zo'n blog verplicht toch wel.
Een beetje.
Terwijl ik naar het 8-uur journaal kijk (het mag niet meer zo genoemd worden sinds de nieuwe huisstijl van Het Journaal van de NOS) zie ik een politie-auto rijden aan de overkant van onze straat. Het is donker maar ik kan zien dat hij van de weg af gaat en het grasveld oprijdt. Op zich niet zo bijzonder zou je denken, maar aan de andere kant van het grasveld bevindt zich de gevangenis. De afgelopen 10 jaar zijn er 'slechts' 2 gevangenen ontsnapt, maar toch, dat is het eerste waar je aan denkt.
De politiewagen rijdt rond op het grasveld en stopt uiteindelijk en dooft zijn lichten.
Nu is mijn nieuwsgierigheid echt gewekt.
Wat doen ze daar?
Zie ik iets bewegen?
Het Journaal gaat ondertussen gewoon door. Ik zie iets over fractieleiders die een reis naar India maken. Ook dat heet werk en wordt waarschijnlijk heel goed vergoed...
Vlak na het Journaal moet ik even boven zijn. Terwijl ik de trap op loop hoor ik toch heel duidelijk een helikopter. Ik kijk door het dakraam naar buiten en ja hoor, een helikopter, met zoeklicht!
Wat zoeken ze? Wie?
De politiewagen bij de gevangenis is nu ook in beweging gekomen, alle lichten aan.
Tussen het grasveld en mijn huis is een vijver.
In de vijver zie ik heel duidelijk iemand zwemmen.
Is dat een ontsnapte gevangene?
Zoeken ze hem?
Ik denk even na over wat de mogelijkheden zijn en besluit 112 te bellen.
'goedenavond, 112, met wie kan ik u doorverbinden? Politie, brandweer of ambulance dienst?'
'Politie, ze zoeken iets en ik denk dat het hier in het water ligt'.
'Hier? Waar is hier? Is dat in de Dokterstraat?'
'Ja, ik heb iemand zien zwemmen!'
'Goed meneer, we geven het door. Houdt u er rekening mee dat u teruggebeld zult worden.'
'Prima, dank u wel.'
Na een paar minuten zie ik dat de buurman nieuwsgierig naar buiten is gelopen. Ik bedenk me welk gevaar hij zou kunnen lopen en spoed me naar buiten.
'Buurman, weet je wel wat er gaande is?'
'Natuurlijk Anton, het ziekenhuis verderop houdt openhuis en demonstreert ook de efficientie van de traumahelikopter! Gaaf hè?'
De telefoon gaat.
'Met de politie, u had gebeld over iemand in de vijver bij de Dokterstraat?'
Verbaasd kijk ik naar de eenden die zich heel ongemakkelijk voelen bij al dit rumoer...
(echt, ik had dit graag verzonnen...)
Mijn hele leven heb ik er al moeite mee gehad. Met mensen die "in de Heere" zijn. Ik vind het prima hoor, ze doen maar. Maar ze moeten mij er niet mee lastigvallen.
Het heeft ook wel zo zijn voordelen dat Nederland toch vrij christelijk is. Ik bedoel: je hoort mij niet klagen op 2e paas- en pinksterdag. In ruil daarvoor heb ik op die dagen ook best respect en eerbied. Met pasen (of rond die tijd) bezoek ik zelfs wel eens een Matthäus Passion en als het moet zelfs in een kerk!
We hebben dit jaar verkiezingen gehad.
Omwille van de Biddag was het op 7 maart en niet op 8 maart. Op de Biddag zouden te weinig mensen echt in de gelegenheid zijn om te stemmen denk ik.
De verkiezingen werden gewonnen door PvdA en SP.
In Goes (en er waren meer gemeentes) besloten CDA, VVD en de kleine christelijke partijen op Biddag!!! tot een nieuwe coalitie.
Ben ik nou de enige die niet in Goes woont die zich hier ontzettend over opwindt?
In het verlengde van onderstaande post heb ik het een en ander geexperimenteerd. Kijk eens hier en vertel me wat je ervan vindt. Je mag jezelf aanmelden, dan kun je ook meeschrijven als je wilt!
Op de een of andere manier moet ik er toch een positieve draai aan geven vind ik. Aan het leven in het algemeen en dat van mij in het bijzonder. Zeg maar.
Langzaam maar zeker begin ik de draai van 'normale' leven weer een beetje te pakken te krijgen, maar ik weet niet of ik er gelukkiger van wordt. Ik vraag me af of ik er iets van moet worden, al was het maar gelukkig. Ben je er nog?
Mooi.
Best wel een drukke dag gehad vandaag. Veel moeten regelen. Vooral omdat de mensen die het hadden moeten regelen dit 'vergaten'. Opnieuw bleek vandaag dat ik er als vanzelfsprekend vanuit ga dat ik het eigenlijk ook gewoon zelf moet doen. Dat ik anderen er niet mee moet lastig vallen. Dat zij mijn slaafjes niet zijn.
Zucht.
Die burnout was geen grapje. Laat ik daar vooral heel duidelijk over zijn.
Je kan er nog zulke mooie verhaaltjes en gedichtjes over schrijven (het is toch ergens goed voor), maar ik wens het niemand toe.
Aan de andere kant: eens goed over jezelf nadenken kan geen kwaad.
Ik ben ondertussen driftig op zoek naar software waarmee ik mijn eigen blog kan onderhouden op mijn eigen website. Mocht iemand van jullie tips hebben dan hoor ik ze graag. Het gaat me niet om blogger-achtige sites waarmee je naar je eigen url kunt ftp-en, maar om software die ik op mijn eigen server kan installeren (moet asp zijn).
Voor mijn werk ook op zoek naar tools voor het onderhouden van image-galleries. Iemand een idee?
Het gaat best goed met me eigenlijk. Ben weer erg druk met allerlei dingen. Een gemiddelde dag komt 24 uur tekort. Weet dus nog steeds niet wanneer ik nu eindelijk kan slapen.
Literaire inspiratie is ver te zoeken.
Ik denk dat ik te weinig lijd...
Ik struikel over mijn eigen gedachten
Hakkelend meer dan eens
Twijfel zaaiend bij het publiek
Ga ik dan eindelijk toch onderuit
Behalve mijn lijf voel ik niets
Geen liefde geen haat
Mijn verdriet lang vergeten
De hoop over het hoofd gezien
Overal krokussen en ook narcissen
Mijn licht niet meer dan een nachtkaars
Stervend zonder toeschouwers
Eenzaam in het leven
Zij zegt mij te vertrekken
Mijn ziekte verwordt tot
Haar belemmering
Mijn aanwezigheid voegt niets meer toe
Door de pijn niet
langer in staat te voelen
Door de verbazing niet
langer in staat tot verwondering
Gelaten aanschouw ik mijn desintegratie
Als kijker naar een spektakel
Van omstanders hoor ik de diagnose
Mijn leven is Uit Gebrand
Vlak voor het vuur dooft
Realiseer ik mij de onzin
Van het toen
En de kracht van het nu
Het kwaad teruggeschopt
Overtuigd van mijn eigen wil
Lach ik hem in het gezicht
Eerst mager maar dan voluit
Toen draag ik bij me
Gisteren heb ik nodig
Om morgen te bereiken
Maar vandaag ben ik hier
Hier sta ik voor u
En zeg u kijk niet te lang om
vooruit zien is goed maar
Niet langer dan nodig
Hier sta ik voor u
Zeg u
Ik Leef
NU!
---
(eerder geplaatst op nederlands.nl)
Het weekend lijkt al weer lang geleden en, nu ik op de klok kijk, is het ook al meer dan 24 uur geleden dat het zondag was! Ik leer het ook nooit! Maar goed, over dat nachtbraken wil ik het nu niet hebben.
Zoals je wel zult weten ben ik herstellende van een burn out (ik laat die spatie er tussen, ook al vindt het groene boekje dat het aan elkaar of met een koppelstreepje moet. Ik ben wat dat betreft best eigenwijs).
En, zoals je nu merkt, ik ben er nog niet helemaal.
Toch heb ik geheel vrijwillig het aantal werkzame uren per week opgeschroefd van 15 naar 32.
Ja, geheel vrijwillig.
Nu ik het hier intik klinkt het wel heel erg belachelijk: wie werkt er nu 32 uur?!
Nee, alle gekheid op een stokje: ik heb mijn werk altijd met heel veel plezier gedaan. Het afgelopen jaar ben ik grotendeels thuis geweest omdat ik uiteindelijk toch wel een beetje teleurgesteld was in a) mijn collega's en b) mijn baas en c) de westerse maatschappij en, last but not least, d) minister verDonk.
Algehele teleurstelling zou je kunnen zeggen. En nu, bijna een jaar later, is alles weer okee? Gaan we weer gewoon verder waar we gebleven waren?
Om heel eerlijk te zijn weet ik het niet. Aan de ene kant heb ik veel over mezelf geleerd de afgelopen maanden en voel ik me sterker dan ooit. Dat gevoel maakt me een stuk vrijer dan ik ooit geweest ben. Vanuit die positie kan ik nu dan ook een houding hebben van: 'ach ja, waarom ook niet'.
Aan de andere kant heb ik veel over mezelf geleerd de afgelopen maanden en voel ik me sterk dan ooit...Vanuit die positie kan ik nu dan ook een houding hebben van: 'Tsss, waarom zou ik?'
Meer werken houdt in dat ik minder tijd heb voor andere dingen. Niet alleen de 'leuke' dingen komen dan op een tweede plaats, ook mijn studie verhuist naar een lagere prioriteit. En is dat nu wel mijn bedoeling?
Drie maanden geleden kon ik beginnen en nu heb ik nog niet echt een goed begin gemaakt. Het is wel een droom waar ik het nu over heb! Ik mag dat toch niet zomaar te grabbel gooien?
Ik geloof dat ik moet concluderen dat er keuzes gemaakt moeten worden :(
Vandaag was het zover: mijn eerste schooldag!
Dagen, zo niet weken, van te voren was ik zenuwachtig. Hoe zou het zijn? Een groot gebouw vast. En ik zal er vast de weg kwijt raken. En de leraren, zouden zij een beetje rekening houden met nieuwkomers? Zouden ze streng zijn? Om over met klasgenootjes maar niet te spreken...
Vanochtend werd ik badend in het zweet wakker.
Negen uur!
Gauw onder de douche, tanden poetsen, schone onderbroek aan.
Na het ontbijt spoedde ik me naar buiten, de auto stond al klaar.
Ik stapte in en startte de motor. Op naar school!
Het was een leuke dag!
Studiegenoten leren kennen en veel te weten gekomen over de studie. Ik ben er nu helemaal klaar voor en begin vol goede moed met de
Lerarenopleiding Nederlands.
Gisteren, na 20 jaar, ben ik op bezoek geweest bij een achternichtje van me. Klinkt denigrerend bedenk ik me nu: achternichtje. Alsof ze klein en achterlijk zou zijn. Niets is minder waar. Ik heb een heerlijke avond gehad waarin ik opnieuw kennis met haar heb gemaakt en natuurlijk ook met haar man.
Je (ik wel in ieder geval) hebt vooraf bepaalde ideeen over hoe zo'n ontmoeting zal verlopen. Of het moeilijk zal zijn om het gesprek gaande te houden bijvoorbeeld. We hadden elkaar zoals gezegd al twintig jaar niet meer gezien of gesproken en eigenlijk deden we dat toen ook al niet. Er was derhalve reden genoeg om te veronderstellen dat er domweg geen gemeenschappelijke interesses zouden zijn en dus ook geen gesprekstof.
Wat kan een mens zich vergissen!
Natuurlijk was er sprake van totaal verschillende levens, maar kennelijk zitten onze families zo in elkaar verstrengeld dat we ongemerkt toch veel met elkaar te maken hadden. Klinkt allemaal heel kryptisch, maar ik weet nu ook even niet hoe ik dat moet omschrijven.
Het was een heel fijne avond en ik hoop van harte dat ik er nu twee vrienden bij heb!
The night before
Ik las zojuist dat Van Aartsen is opgestapt. Gisteravond zag ik het nog flink tekeer gaan tegen Woutertje, maar liet niets los over opstappen, of heb ik iets gemist? Nou ja, ik moet nu niet hypocriet gaan doen: het is misschien wel goed, een beetje onrust bij de VVD.
Ondertussen lijkt deze blog steeds meer een politiek karakter te krijgen. Is dat wel mijn bedoeling? Strikt genomen maakt het natuurlijk deel uit van mijn leven en dus zou ik hier met Ja kunnen antwoorden. Helemaal blij ben ik er eigenlijk toch niet mee. Ik wil niemand een mening opdringen (behalve dan dat sociaal gewoon veel beter is :D ).
En: ik heb het afgelopen jaar zo gigantisch veel tijd gehad om me met dit soort randverschijnselen van het leven bezig te houden dat ik het toch ergens kwijt moet.
The day after?
Vandaag de hele dag thuis gezeten. Vanavond ga ik op bezoek bij een achternichtje van me. Heb haar twintig jaar niet gezien. Ben erg benieuwd hoe het zal gaan. Ik hou je op de hoogte.
Het heeft even geduurd
We hebben lang moeten wachten
Maar nu heeft Balkie 2
Toch echt een enorm pak slaag gehad!
Nu moeten we toch echt even volhouden
Nog veertien maanden de goede moed erin
En dan gaan we met zijn allen
Zorgen voor een beter Nederland!
Een meerderheid van de tweede kamer
En het meisje moet naar huis
Natuurlijk is het beleid
En hebben we dit zelf gekozen
Toch?
Waarom krijg ik steeds vaker
Het gevoel dat we met zijn allen
Heel hard ons best doen
Het zo moeilijk mogelijk te maken?
Ik denk niet dat ik het ooit zal snappen.
Noem het wat je wilt, ik noem het chaos.
En, neem van mij aan, er moet veel gebeuren voordat ik ergens een stempel "chaos" op druk.
Vandaag zocht ik een CD.
Heb ik wel vaker.
Meestal ligt-ie dan onder de stapel
Op mijn bureau.
Dit keer niet.
Nu liggen al mijn cd's
Overal
Als maffiabaas noemt hij zich De Don
Om in die hoedanigheid beter
Van Leers te kunnen trekken
Op mij komt het over
Als Verbale Masturbatie
