Eindelijk!

Het onderstaande gedichtje heeft wellicht enige inleiding nodig. Het afgelopen jaar ben ik een beetje uit de roulatie geweest. Door allerlei omstandigheden zag ik het niet meer zo zitten. Voor zover ik dat kan beoordelen ben ik best wel diep gegaan. En juist dat had ik kennelijk nodig. Het was tijd voor mij om te ontdekken wat nu werkelijk belangrijk is in het leven. En, hoe gek dat ook mag klinken, dat bleek niet een dure auto te zijn!

Alle gekheid op een stokkie: met dit gedicht neem ik afscheid van een moeilijk jaar. Ik kan je niet beloven dat ik er niet meer over zal schrijven, maar toch is dit een afscheid. De foto is zondag 26 maart 2006 gemaakt bij de naburige schaapskooi. Er begint altijd een nieuw leven!

Jarenlang op zoek
Kennis zonder weten
Zoveel geleerd
En nooit wat opgestoken

Door onmacht en verbijstering
De touwtjes niet in handen
Ongeloof en pijn
De wens niet langer te leven

En op dat moment
Bezit is het enige dat je hebt
Kom je tot de conclusie
Ooit wordt het weer lente!