Lijden doet schrijven

Op de een of andere manier moet ik er toch een positieve draai aan geven vind ik. Aan het leven in het algemeen en dat van mij in het bijzonder. Zeg maar.

Langzaam maar zeker begin ik de draai van 'normale' leven weer een beetje te pakken te krijgen, maar ik weet niet of ik er gelukkiger van wordt. Ik vraag me af of ik er iets van moet worden, al was het maar gelukkig. Ben je er nog?

Mooi.
Best wel een drukke dag gehad vandaag. Veel moeten regelen. Vooral omdat de mensen die het hadden moeten regelen dit 'vergaten'. Opnieuw bleek vandaag dat ik er als vanzelfsprekend vanuit ga dat ik het eigenlijk ook gewoon zelf moet doen. Dat ik anderen er niet mee moet lastig vallen. Dat zij mijn slaafjes niet zijn.

Zucht.

Die burnout was geen grapje. Laat ik daar vooral heel duidelijk over zijn.
Je kan er nog zulke mooie verhaaltjes en gedichtjes over schrijven (het is toch ergens goed voor), maar ik wens het niemand toe.
Aan de andere kant: eens goed over jezelf nadenken kan geen kwaad.

Ik ben ondertussen driftig op zoek naar software waarmee ik mijn eigen blog kan onderhouden op mijn eigen website. Mocht iemand van jullie tips hebben dan hoor ik ze graag. Het gaat me niet om blogger-achtige sites waarmee je naar je eigen url kunt ftp-en, maar om software die ik op mijn eigen server kan installeren (moet asp zijn).

Voor mijn werk ook op zoek naar tools voor het onderhouden van image-galleries. Iemand een idee?

Het gaat best goed met me eigenlijk. Ben weer erg druk met allerlei dingen. Een gemiddelde dag komt 24 uur tekort. Weet dus nog steeds niet wanneer ik nu eindelijk kan slapen.

Literaire inspiratie is ver te zoeken.
Ik denk dat ik te weinig lijd...