Kiezen

Het weekend lijkt al weer lang geleden en, nu ik op de klok kijk, is het ook al meer dan 24 uur geleden dat het zondag was! Ik leer het ook nooit! Maar goed, over dat nachtbraken wil ik het nu niet hebben.

Zoals je wel zult weten ben ik herstellende van een burn out (ik laat die spatie er tussen, ook al vindt het groene boekje dat het aan elkaar of met een koppelstreepje moet. Ik ben wat dat betreft best eigenwijs).
En, zoals je nu merkt, ik ben er nog niet helemaal.
Toch heb ik geheel vrijwillig het aantal werkzame uren per week opgeschroefd van 15 naar 32.
Ja, geheel vrijwillig.

Nu ik het hier intik klinkt het wel heel erg belachelijk: wie werkt er nu 32 uur?!

Nee, alle gekheid op een stokje: ik heb mijn werk altijd met heel veel plezier gedaan. Het afgelopen jaar ben ik grotendeels thuis geweest omdat ik uiteindelijk toch wel een beetje teleurgesteld was in a) mijn collega's en b) mijn baas en c) de westerse maatschappij en, last but not least, d) minister verDonk.

Algehele teleurstelling zou je kunnen zeggen. En nu, bijna een jaar later, is alles weer okee? Gaan we weer gewoon verder waar we gebleven waren?

Om heel eerlijk te zijn weet ik het niet. Aan de ene kant heb ik veel over mezelf geleerd de afgelopen maanden en voel ik me sterker dan ooit. Dat gevoel maakt me een stuk vrijer dan ik ooit geweest ben. Vanuit die positie kan ik nu dan ook een houding hebben van: 'ach ja, waarom ook niet'.
Aan de andere kant heb ik veel over mezelf geleerd de afgelopen maanden en voel ik me sterk dan ooit...Vanuit die positie kan ik nu dan ook een houding hebben van: 'Tsss, waarom zou ik?'

Meer werken houdt in dat ik minder tijd heb voor andere dingen. Niet alleen de 'leuke' dingen komen dan op een tweede plaats, ook mijn studie verhuist naar een lagere prioriteit. En is dat nu wel mijn bedoeling?

Drie maanden geleden kon ik beginnen en nu heb ik nog niet echt een goed begin gemaakt. Het is wel een droom waar ik het nu over heb! Ik mag dat toch niet zomaar te grabbel gooien?

Ik geloof dat ik moet concluderen dat er keuzes gemaakt moeten worden :(