Mannen

Vandaag toch echt meer dan 1 bijdrage.
Ik wil het hebben over emancipatie.
Huh?
Ja.
Maar dan vooral over de man
In eMANcipatie.

Ik heb aantekeningen gemaakt bij deze gedachtengang:

Echte Mannen
Bavaria
McDonalds
Hotel
Werken
Kinderen
Emancipatie
Veel te winnen

Kun je het nog volgen?
Vorige week was er een uitzending van Netwerk (denk ik) waarin de positie van de man werd besproken na zoveel jaren emancipatie. Er werd geconstateerd dat, hoewel mannen zeggen het wel te willen, mannen nog steeds niet veel thuis zitten bij de kinderen. De conclusie was dat het nu tijd is voor de mannen om te emanciperen. "ze hebben veel te winnen, maar zien het nog niet als zodanig".

Om heel eerlijk te zijn beginnen mijn tenen wederom te krommen.
Ik ben opgevoed met het idee dat mannen en vrouwen gelijk zijn aan elkaar en gelijke kansen hebben. Natuurlijk heb ik gezien dat dat niet waar is. Ik heb ook gezien dat vrouwen, vanwege vrouwzijn, soms een streepje voor hebben op mannen. Dat terzijde.

Ik heb nu bijna een jaar thuis gezeten. Tijd gehad na te denken over het leven in het algemeen en dat van mij in het bijzonder.
Dat heb ik dan ook gedaan.

Mijn conclusie was dat er meer is dan alleen werken voor mijn baas.
(ik ga nu niet alle andere ellende van het afgelopen jaar beschrijven, het staat je vrij ernaar te vragen).
Reeds in het begin van mijn reintegratietraject (3x woordwaarde) ontdekte ik dat de maatschappij niet klaar is voor mijn opvattingen. Ik kan wel willen, maar de hypotheek moet ook betaald. En ik kan wel heel utopisch denken een huisman te willen zijn. Daarin sta ik toch wel alleen. In ieder geval niet gesteund door bedrijf of maatschappij.

Nu mijn vraag:

Is het niet zo dat jij en ik juist die maatschappij zijn?

Is het dan niet zo dat het juist aan ons is die maatschapij te veranderen?

(wordt vervolgd)