Normen en waarden

Omdat ik de titel bedenk voordat ik begin met schrijven...

Tweede pinksterdag, Whitmonday (Netherlands) zegt mijn pda.
Vanochtend een beetje aangerommeld. Fruitsalade was mijn ontbijt.
Daarna de NRC opgezocht en ditmaal "Opinie&Debat" gelezen over de verloedering van ons onderwijsstelsel (NRC 3 juni 2006, Help! Het onderwijs verzuipt!).

Ik ben even oud als de Mammoetwet en behoor geloof tot die enkele generatie die heeft geprofiteerd van deze wet. Ooit was Nederland op het gebied van onderwijs (en zorg, en wetenschap, en handel) koploper in de wereld... Het is werkelijk droevig te zien hoe wij afglijden naar het putje van Europa. Nu, vlak voor het WK, poetsen we onze trots op en zijn we als een man voor Nederland (of is het nu Holland?). Maar owee als we(!) niet winnen, dan gaat onze trots vrij vlot voornoemd putje in.
Ergens is er in dit land toch iets mis gegaan...

Zij zit ondertussen in Brussel. Met vriendin. Het zou mij niets moeten doen, maar ik voel me er niet lekker bij. Ik ben kennelijk nog niet in staat het los te laten. Als de week weer is begonnen weet ik dat ik wel wil, nu ligt dat nog anders. Denk ook aan de rest. Die kunnen toch niet zonder ons? Ergens is er bij mij toch iets mis gegaan.

Heb vandaag ook geleerd dat de Postbank het niet erg vindt als je geld van (jouw) rekening naar (jouw) geblokkeerde rekening overschrijft. Terug is echter wat lastiger. Nu hebben ze dus MIJN geld en kan IK er helemaal niets mee. Reken maar niet dat ik ze van diefstal kan betichten of zelfs maar een beetje rente kan verlangen. Ergens is er in dit land toch iets mis gegaan...

Haar oma is vanavond opgenomen in het ziekenhuis. Zij weet nog van niets. Wil haar vakantie ook niet verpesten maar moet haar toch wel op tijd inlichten toch? Het kan best wel eens zo zijn dat zij elkaar nooit meer zien...
Ik mag dit toch niet mis laten gaan?