Sport

Tja, dat kun je verwachten: nodig iemand uit mee te bloggen en dan heb je best kans dat-ie het nog doet ook!

Goed.
Theo, ik wil je vraag best beantwoorden.
Door het antwoord te geven maak ik de rest van de blog volledig overbodig. Ik wil je daarom vragen geduld te hebben. Laat mij op mijn manier mijn verhaal schrijven, neem er in deel, maar neem het niet over. Ik weet dat dit min of meer in jouw aard ligt, maar doe je best!

Ik sta hier, op de onderste sport.
Sport is net zoiets als tree maar dan bij een ladder.
Gek woord eigenlijk: sport.
Eigenlijk spoort dat woord niet.

Dagen, zoniet weken, heeft hij zijn tijd verdaan in zijn appartement.
Alleen om boodschappen te doen kwam hij buiten.
Nu heeft hij er dan toch voor gekozen de stad in te gaan. Naar de kroeg van vroeger. Naar de vrienden van vroeger. Anton loopt, met zijn allerbeste humeur, door de straten van de stad. De herfstzon maakt het allemaal een beetje sprookjesachtig. De sfeer past uitstekend bij zijn stemming. Onderweg ziet hij allerlei mensen. Sommigen zijn aan het winkelen, anderen zijn overduidelijk gehaast onderweg naar een afspraak. Kinderen maken pret met een leeg blikje, kinderen huilen en zeuren om van alles. Anton, met een hemelse glimlach, loopt door.
Naar de kroeg. (gaat verder)